«Baixa a modo o Lor as terras do Caurel, saltando as presas pra soñar no relanzo. Laxes afiadas coma coitelos, roseiras silvestres enfoscadas no mato, pradiños con ringleiras de choplos onde pacen as vacas, casoupas pra gardar a palla e pra se recoller na chubascada…E, sobor de todo, o misterio da montaña.»
EDUARDO MOREIRAS, «Primaveira no Lor»
O Courel non remata nunca…